Kuny na zl, znane również jako kuny złote, są małymi drapieżnymi ssakami z rodziny łasicowatych. Ich naukowa nazwa to Martes flavigula. Kuny na zl są rozpowszechnione w Azji Wschodniej oraz w Indiach, Nepalu, Bhutanie i Mjanmie. W języku angielskim znane są również jako yellow-throated marten.

Kuny na zl charakteryzują się długim, gęstym futrem o brązowo-żółtym kolorze, a ich gardło i pierś są żółte, co nadaje im unikalny wygląd. Osiągają długość ciała od 45 do 55 cm, z czym związany jest również ogon o długości około 30 cm. Ich masa ciała waha się między 1,5 a 2,5 kg.

Te zwierzęta prowadzą wieczorny i nocny tryb życia, a ich naturalnymi siedliskami są lasy i górskie tereny, zarówno na nizinach, jak i w górach. Kuny na zl są bardzo zręczne i sprawne w poruszaniu się po drzewach, co ułatwia im zdobywanie pożywienia i unikanie drapieżników. Są zwierzętami terytorialnymi, a ich terytorium może obejmować od 50 do 100 hektarów.

Dieta kun na zl składa się głównie z małych ssaków, ptaków, jaj, owadów, a także owoców i nasion. Są one również znane z polowań na węże i jaszczurki. Kuny na zl są samotnikami, a ich rozmnażanie odbywa się raz w roku, zazwyczaj w okresie od maja do czerwca. Samica rodzi zazwyczaj od jednego do trzech młodych.

Niestety, populacja kun na zl jest zagrożona przez utratę naturalnego siedliska oraz polowania ze względu na ich cenne futro. W niektórych regionach są również prześladowane z powodu szkód wyrządzanych plantacjom. W związku z tym, kilka organizacji i rządów podejmuje działania mające na celu ochronę tych zwierząt i ich siedlisk.

Wnioski dotyczące kun na zl są nadal ograniczone, a badania nad nimi są kontynuowane w celu zdobycia większej wiedzy na temat ich ekologii i zachowań. Co więcej, edukacja i podnoszenie świadomości na temat znaczenia ochrony tych zwierząt mogą przyczynić się do zachowania ich populacji na przyszłość.